Ik vraag mij af, hoe dat voelen toch gaat. Hoe komt het toch dat we zo regelmatig 'denken' dat we voelen. Wát voelen we dan precies en wáár voelen we wat, in ons lijf? In welke mate bemoeien onze gedachten zich met ons gevoel? Kunnen we met ons hoofd voelen en met ons lijf denken?
(Eerste clownsles, 9 september 2013, beginners)
De oefening: "Je komt op, gewoon zo je bent, van achter een schot. Het publiek geeft je applaus. Je ontvangt dit applaus en verdwijnt weer achter het schot wanner je wilt gaan".
"Wat voelde je?'
"Ik voelde dat ik met mijn aandacht naar mijn buik ging".
"Waar merkte je dat dan aan?'
-stilte-
"uhh, dat het zakte, hier (leerling maakt met opengedraaide hand wiegende beweging laag voor de buik). Soms voelde ik dat mijn aandacht omhoog ging (wijst naar haar borst).
"Waar merkte je dat dan aan?'
-stilte-
"Uh, aan mijn ademhaling, die ging sneller en ik voelde dat mijn hart sneller ging kloppen"
“Ben je bang?”
“Nee, dat denk ik niet.”
Of deze: Twee deelnemers drinken voorafgaand aan de les samen koffie. Ze praten met elkaar. Ik vang een stukje van het volgende gesprek op:
De ene:"neee, ik voel niks, of ik weet niet wat ik voel, er gebeurt niets in mijn lijf."
De andere: "Ik wil zo graag mijn hoofd leegmaken, niet nadenken, gewoon vanuit gevoel spelen"
Ik weet het niet hoor, dat voelen en dat denken en het verschil hier tussen, is het allemaal wel zo duidelijk te onderscheiden? Soms denken we dat we voelen en soms voelen we dat we denken. Dat laatste heb ik zo nu en dan.
Hoofdpijn heet dat.
